Honger

Hou je me warm in je armen

en voel ik je hart

rustig kloppen in je borst:

warm en sterk en stevig

Je huid zo zacht en zinderend

maakt dat ik hier tintelend wacht

geen weerstand wil bieden

Dat weet je wel hè ?

Mijn huid wil gestreeld

mijn lippen gekust

Knijpen mag je ook

en wrijven en kneden

Lust kent vele varianten

van wild tot stil

tot fluisterend

tot ogenspel

Mijn lichaam springt

onzichtbaar uit de band

wanneer jouw hand

de mijne pakt

Gaat de ademhaling sneller

razend de hartslag

de hartstocht

de honger

Carnaval

Het diepe verdriet
van carnaval.
De melancholie
van clownsgrimas
en stank van verschaalde drank.
Vals verdriet ontmoet lallende lol.

En ik sta hier weer te zwaaien
met mijn ballonnetje
vanaf mijn balkonnetje
en blaas zuchtend op mijn toeter.

De melancholie,
het diepe verdriet
van carnaval.

Zitten ze naar me te graaien
en grijpen,
de venten en wijven,
de kerels, de snollen,
die grappen en grollen

Vertrokken hun tronies
van woedend genot.
De vrolijkheid is ver te zoeken.

In hun zwijnenrijk
wentelen zij zich
in het slijk.
Hoeren en snoeren
en draaien en naaien.
Achter de muziekschool
en in de Floddergats
waar ik mijn eerste kusje kreeg.

Melancholie en tranen:
het diepe verdriet van carnaval.

Heller Wahn

Der Helle Wahn

schaute mich wieder

in den Augen.

Die Intenzität

fasst nicht

zu ertragen.

Es geht mir Alles

zu langsam

zu schnell.

Der Gnom

spielt sein Spiel

virtuos.

Halluzinierend... hypnotisierend...

Ich schliesse meine Augen

die Blendung

nicht zu sehen.

Bitte bitte !

Ich stopfe mir die Ohren zu

und renn’ mir die Beine

unterm Po hinaus...

Stilte

Beweegt je mond

en prevelt loze, voze woorden

die ik niet begrijp.

Ik zie je lippen zich vormen tot o, a en oe

voor mij betekent het bôh, bla of boeh

eigenlijk niks en niemendal dus.

ik pak je hoofd vast en kus

je woorden weg.

Tot je adem stokt

en

je ogen niet meer

kijken kunnen.

En je lippen

niet meer snelle woordjes spreken kunnen

maar alleen nog stamelen

van oh... van ah... van oe...

van maar... van toe...

van: hoe moet dat dan ?

En ik mijn hand leg over jouw mond en fluister van

ssht, laat het zijn en laat het gaan

en laat het toe,

lief,

laat het toe.

Ik ben het wachten moe.

Irritant

Er zit een kraakje in mijn stem,

een klein, vervelend ding.

Het laat zich nauwelijks horen,

alleen maar als ik zing.

Droom

Ik had een droom vannacht
van brandende gebouwen.
Mensen die uit ramen sprongen.
De tanks die reden door de straten
en overal was rook en vuur.

De dood die keek me in de ogen :
blond en boos was hij.
Een grimmige meneer vol duistere gedachten.
En iedereen ging dood.

Ik had een droom vannacht
waarin niemand ooit nog lachte.
Mensen die schreeuwend
ter aarde stortten.
Bar en bitter en boos.

Gelukkig werd ik tijdig wakker.
Mijn hart ging vreselijk tekeer.
Ging uit het raam toen kijken
zag niks engs meer.
Alleen die bleke, dikke, ronde
stond rustig op z'n plek te staan.
Toen kon ik weer rustig worden
en lekker naar m'n bed toe gaan.

Dooi

Een doffe waas op de vijver

waar eerst ijs was

waar ik niet meer

op zou durven staan.

Lente in de lucht.

De waterkant is alweer te zien

en die eend

schaatst zó: poten vooruit

floep ! het water in.

Probeerde nog van de ene op de andere poot

evenwicht te bewaren.

Dat natuur onbeholpen kan zijn

had ik nooit zo duidelijk gezien.

Een giecheltje ontsnapt aan mijn keel.

Wild verlangen

naar teugels los !

Voor even van deugd bevrijd.

Het dooit.

Foei !

Ik fantaseer mij een affaire.
Tis heus.
Hoe affreus !

Hersenen

Zij had een bijzonder brein.

Een brein dat wel wat

gezonder zou mogen zijn.

Maar verder

een bijzonder fijn

bijzonder brein.

Waar ga je heen dan ?

Een merel pikt in een worm.
Misschien leest op dit moment
iemand een van mijn gedichten
zoals ik laatst een Peter Sarstedt liedje zong
toen die dag dat hij zijn laatste adem blies.

En toen ging hij nergens meer heen
alleen in zijn bed

Nihilist

Moet ik mezelf

telkens weer zeggen

dat het niet zo belangrijk is.

Slechte nihilist ben ik.

Verlangen

Verlangen kent vele gedaantes.
Ik wacht
maar weet niet meer op wie.

Te veel verleden
in mijn heden.
Te vaak vergissing in het spel.

Ik durf niet meer te geloven.
Mijn voeten zijn van lopen moe.

Muziek

‘t Is de muziek.

‘t Is de taal.

‘t Is de muziek van de taal.

‘t Is het ritme en de klank

dat wat resoneert

en echoot

en sporen trekt

die nooit meer slijten.

Jarig

Wastie jarig wastie
Maar hij wilde niks nie
Want hij had alles al
alles had 'ie al

Alles wat je kopen kon
dat hattie al
Een tandenborstel
en ook twee schoenen
en zoveel muziekjes als je maar luisteren kon

en zoveel zoenen
dat hij eronder verdween
en voor de lieve woordjes
was in zijn oren bijkant geen plek

Dus wastie gewoon jarig
en kreegtie gewoon niks

Land van herkomst

Aangespoeld en uitgewrongen

weet ik nog steeds

mijn land van herkomst niet

waar liedjes van verlangen en

weemoed

de hemel kleuren met

zacht rood

en naakt en buiten adem

en geen verweer meer over.

Zie maar

en wat je ziet is wat

er is.