Een tijd voor lichtgewichten
lichte gedichten
zachte gedachten
magere krachten.
Dwergjes, geen reuzen
klimmen op schouders
en schuren zich schoon,
dromen gedachteloos
van hond, kat en rat
Verwarring in de ochtend
Altijd weer verbaasd
om gedachtenduister,
gefluister of pracht.
Drukte daar...
Balanceren
om niet om te vallen
De malligheden!
Is het nacht en het verhemelte droog
en dorstig
Wil ik schaduw
doen verdwijnen
Raast verkeer voorbij
Wat ik moet en wat ik mag
en wat ik doe en wat ik dacht:
Later, later, later
dan is elke dag voor mij!
Maar dat later...
nee dat komt niet
of is steeds te snel voorbij...
Worden de dagen steeds
korter en koud
Word ik steeds ouder en oud
worden herinneringen
en alle dingen
veranderen en
ik wil zingen
maar het krasje op mijn stem
verhindert en remt
Ik ben ontstemd
Taal staart
Ufo kersentaart
een tante met baard
een jij die gebaart
Bubbelgevoel
en gevaar
en zo naar
Hou je maar in
en verzin maar iets
of anders
iets anders
Of fiets maar een rondje
een cirkel of
vierkant
In Vlieland of Uden
het maakt
geen fluit uit
De dolende derwisj
die drama's door
dagen doordacht
Nu naderen de nachten
nakend
nadenkend
naar nergens
nederig novenen mompelend
Gaat gij gewoon
genoeglijk gezamenlijk
grotendeels
genoegen nemen
Met monsterlijk modernisties
modeverschijnsel.
Begint mijn lichaam toch
echt
langzaam te
desintegreren
Komt de ouderdom op
kousevoeten aangeslopen
Klopklop, wie is daar ?
De eerste grijze haar...
En de schouder bijna bevroren
jaja, de rechterkant
bij de schrijfhand
Verrek maar
ik leg me daar
niet bij neer
o nee, meneer
ik ga tegen de keer
krijg maar het heen en weer
en de knieën beginnen
te roesten
en 's morgens moet ik
altijd hoesten
En dan die steken in mijn voet
ik weet echt niet
hoe dat verder moet
maar goed
Ik hinkepoot gewoon maar door
Ik hou me groot
tot aan de dood
Flarden in mijn hoofd:
niet eens gedachten
Oude muizen, nissen en huizen
steen voor steen
staan zij nog nipt
Afbraakwoningen
trieste projecten
oude grauwe wonden
De wij niet zien konden,
voelen wel:
My own private little hell
Eenzame viool:
een witte duif vliegt
hoog, hoog
en ik kijk hem na
zijn vlucht een streep
Peins ik over toen:
de mooiste bruiloft ooit
met daarna dat
ongelukkige huwelijk
Was sind wir Leute doch für Menschen
Coronakramp, coronawoord,
coronakoorts, coronamoord,
corona-angst, coronastress,
coronakindje wordt gepest
en ook geslagen of vermoord,
dat had ik gisteren nog gehoord
Coronanieuws coronageil
coronagulzig nieuwe stijl
En de verveling die slaat toe
ik ben het langzaamaan wel moe
Een corona-duit
in het corona-zakje
corona-kuit
en een corona-kwakje
Corona duiding
corona hulp
O heer vergeef ons onze schuld
Springt de buurkat op het dak,
de wasmiddelwitte,
is mooie rooie
meteen alert.
Oogjes en staart fier omhoog
gaat hij eens voorzichtig kijken
wat er aan de hand is hier...
