Hoe is dat ?

Dat is
hoe het is
En zo is dat

Au !

De ogen die gaten boren
in de huid
Men buigt voorover
en lacht
en fluistert

wijst...


Mijn blik
die zich vernauwt
mijn stap die versnelt
snel sneller snelst
Wég van hier
Naar waar ik weer onbespied kan zijn...

I

I
don't
have
a
one
track
mind...

I
am
not
a
one
trick
kind of a woman
        or a man
        of a girl
        or a ghost
        of a player
        or a fool

Niet verder vertellen hoor...

De witte pilaar in mijn rug
mijn handen vol dienblad
Kan ik niet voor
niet achteruit
Mijn ogen sturen bliksem
en je mond krult verontschuldigend
wanneer je me laat gaan.

Vond ik dat stiekum
toch wel verwarrend fijn...

Hoe het heet

Hak
op tak
Only prob'
is to stop
woordensliertjes
uit de kiertjes en de krochten.

Die me altijd al bezochten
en dat op zich ook wel mochten
maar nu netjes in het gelid worden gezet
dat mag de pret niet drukken toch ? Of wel ?

Stel ik me voor als een draadje denk
dat uit mijn oor verdwijnt
want wat een naam heeft, is pas echt
Niet meer zo vormeloos verwarrend
zo'n knot wol waar het beginnetje niet van te vinden is

Ik ontwar ik

Zacht en sterk als water

Zacht en sterk als water
wil ik voor je zijn mijn kindje
kindje mijn

Je helemaal omgeven met mijn warmte

En of ik wil of niet, ik zal je vormen
Hopelijk met zachte kracht

Zacht en sterk als water
wil ik voor je zijn mijn kindje
kindje mijn

Ik wil je dragen op mijn golven
wil je nemen bij de hand
om je te laten zien
mijn wondere spiegelland

Zacht en sterk als water
wil ik voor je zijn mijn kindje
kindje mijn

voor Sjuul, januari ‘98

Voor David, voor de vriendjes voor een nacht

Zonder honger, zonder vrees, zo zou ik willen zijn:
Zo zonder reden blij.

De wereld achter het venster en ik wrijf mijn handen
warm.

Die meeuwen daar boven in de lucht maken me blij want
juist wanneer Satie hard ramt op de piano vliegen ze
voorbij.

De koperen engeltjes voor mijn raam zijn hartverwarmend
met hun naïeve trompetjes en
de kinderen lachen:
er ligt sneeuw.

Jij lag op mijn bed en ik vreesde het moment
van afscheid.
Mijn mond vond nog even de jouwe en ik gleed nog
even
met mijn vinger langs je ruggegraat en toen was je
weg.

Buiten ligt sneeuw. Ik heb honger.

Februari ‘94