Het lichaam een slagveld

Was mijn teen niet van mij ?
Was mijn been niet van mij ?
Was mijn buik niet van mij ?
Of mijn alvleesklier ?

Mijn borst een vulkaan
en mijn buik een mijnenveld.
Beladen met betekenis blijkbaar.
Was ik me niet van bewust hoor...

Markt

De hitte werkt verbroederend…

wanneer iedereen naar zweet en pis stinkt.

Verloederend ook.

Verslonsd druipen gezichten in t-shirts.

De visverkoper veegt

met gespierde onderarm

over de vuurrode kop.

Een vloek volgt op een driftige stap

en uien rollen weg.

Zie daar : gebalde vuisten.

De sluiervrouw haast zich weg.


(voor de oneindig lieve, die creatieve)

Partir, c'est mourir un peu

De spinnenpoten
tikken op de muur
en in Brighton is het bright
En als ik het goed begrepen heb
ben ik jou voor altijd kwijt.

Da's jammer
toch zo jammer
toch.
Het doet me echt verdriet.
Maar waaróm dat weet ik zelf eigenlijk niet.

Meer een idee gedachte droom
van wat had gekund...
Da's al, meer is het niet

Dus eigenlijk is die traan van mij
alleen maar droomverdriet.

voor P.
van lang gelee

Betekenis

Daar zit ik dan
daar lig ik dan
daar moet ik dan
of wil ik dan
of kan ik dan ?
En van wie
en wat en waar
en waarom ?
Daarom
dus
dacht ik zo...
Met een lijstje muziek op de achtergrond
waar ik aan kan relaten
vergeten
en gewoon rammel de rammel
zegt het toetsenbordje...
Kan ik uuuuuuren doen.
Van die woordendiarree.
Ik mijn beste luisteraar
want alleen dit is er nu.
In interactie
raak ik vaak mijn draadjes kwijt.
Krijg ze niet bijeen gehouden dan...
Verdwaal in de ogen, zinnen en geuren...
en bekentenissen.

Interpunctie

Ja.
En ook
soms.
Toch...
Of niet ?

Over kerkelijke geschriften

Het is zo plechtig, zo verheven:
niemand laat er 'ns 'n wind
Dát is wat ik zo jammer vind.
Waar is de mens'lijkheid gebleven ?

Jaja, die kerkse kerels : vroom
verbergen zij elke natte droom.
Maar hunne gulpen spannen :
ook zíj zijn immers mannen !


Amsterdam, 18-12-'96

Bewustzijn

Daar is altijd
de binnenwereld
Soms zo groot
dat ze nergens
de randen raakt.

Het universum
maar dan
miljoen miljard maal
zo groot.

En soms gekrompen
tot een erwtje,
zwart ook nog.
Dat er dan niks is
bedoel ik.

Boos

Daar zei je me toch zowat
en daar werd ik me toch bóós

Bóós
een warme steekvlam
niet tegen te houden
woest en wild
schoppend en tierend
en razend

God ver dom me

Ja maar wat dan ?
Wat zei ik dan ?

Ik zou het bij God niet meer weten...