On Esperanza Spalding...

Google poem for Esperanza

who sings for me

the heavenly fast and agile voice

Damn! she does it all over and over again, so nice. ...

Sing!

Sing, she sings as if her life depends on it.

I also want to let go

My God! She's Heavenly!

With my hand on my head and my head in my hands, I mean, of course,

to fly in the sky

hopelessly lost

hopelessly

lost, heaven and hell at the same time it is

to know

Zaterdagavond

Zwalkend, zwaaiend

luidkeels lachend

zigzagde jij naar huis,

armen gestrekt

(ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig)

Wilde je de brug oversteken zonder op of om

kon ik net op tijd jouw hand

maar god ! jij bent sterk !

Dreigde ik, de hand al omhoog en de wenkbrauwen hoog

en op dreigende toon

waarna jij weer in een deuk

en ik ook weer buikpijn…

Dat wij thuisgekomen zijn !

Hoe wij thuisgekomen zijn !

Zwalkend, zwaaiend

en

luidkeels lachend

Wolkenwoorden

Wolkenwoorden zo woest en wild
en daar liepen wij
en sliepen wij
en braakte ik mijn nonsens uit
en wilde me niet druk maken
om structuur en opbouw
en originaliteit
Fuck that !
Die rotzooi in mijn hoofd
moet eruit getapt !

das wohltemperierte Klavier

De dagen van somberte
gaan over in de dagen van
de huppeltjes
van de wiebeltenen
van de crême de la crême
van kom : laten wij weer eens
naar het museum gaan.

Mijn voetstappen in het zand
met de zee, de grote stofzuiger
erachteraan

Toen

Ik wil in zachte armen liggen
opgekruld
niet denkend aan
de dood

Een tijdloos moment
dat uren duurt
waarin een hond blaft
en sirenes loeien
en jij
af en toe
nonsenswoorden praat

En zo lagen wij
en dat is mij nog
zo nabij
Eigenlijk lig ik daar
soms
nog bij jou
opgekruld

warm

gekoesterd

Hoeveel ik van je hou

“Hoeveel ik van je hou” vraag je me…

Misschien een miljoen of honderd ?

Of 1 meter 74

of groene ogen

of beetje kalend

of 17 centimeter ?

Of stomme grapjes

of 15 jaar

of voor altijd

of soms even niet

of na 7 jaar even anders en vreemd

En toch weer, steeds weer, jij

en steeds weer ik

In de nacht

In de nacht

was het buiten nog zó licht

dat het leek

of de ochtend zich

gehaast had

om vroeger te komen…

Mijn hoofd zat zó vol

dat de woordjes

mijn oren uit vielen

en van mijn lippen druppelden

Helemaal vanzelf

Jouw ademen

kon ik hier beneden horen…

je dronk de nacht in

en ademde slaap

't Ismewat

't Ismewat 't Ismewat !

wel zeven duizend keren

Van de hond en de koe

en de haan en de kat

en de leeuwen en tijgers en beren

Van het boeh! en het bah!

en het goh? en waarom?

van het kuiken dat 

leert door proberen

En zo struikel ik door

en zo val ik naar voor

en ik val op mijn neus

maar oh echt! en oh heus!

ik weiger toch écht

om te blèren...

Dag

Wakker worden
Dampend gapen
Tanden poetsen
Kleren aan

Liefies kussen
Katten voeren
Pillen nemen
Plasje doen

Brood snijden
Hapje eten
Koffie drinken
Dikke scheet

Afscheid nemen
Boekje lezen
Kamer cleanen
Wasje doen

Even lopen
Stukje schrijven
Liedje zingen
Dutje doen

Eten koken
Samen praten
Samen lachen
Afwas doen

Spelletje
Computer
Boekje
Kus !
En bed...

Helder hoofd

De rook is verdwenen
het waas is weg
nooit verwacht
niet...
nee
Erfenis van lang

Gewoontes vermoorden
gaat zomaar niet
vereist verlangen

mateloos verlangen

naar
schoonschoner schoonst
helderhelderderhelderst
een soort Meister Proper van de ziel

Zo word ik mijn eigen held
weg uit die hel
van voortdurende beneveling
onmerkbaar sluimerend maar
wel aanwezig hoor

Ik weet niet of ik ooit wakker was

Droomflarden

Zo'n flard die dan zo
voorbijvlamt
whaaaaaaaaam !!!!
zo'n beeld in mijn hoofd
van een stomdronken student
geschminckte kop en bam !
viel zó voorover
't is echt hoor, waar hoor
op de stoep
straal en strontbezopen
ikke blij dat ík niet meer
van het innemen en zo...
En een man die dood zou gaan
dat was bekend,
zijn weg was veel te lang
was nix aan te doen
we zagen hem gaan
was iets van noodzakelijkheid of zo
En ook een vroegere vriendin en ik
die dat niet erg meer vond
Dat dat niet meer was
En rust
en laten gaan

Voor jou

Hoe jij hier ligt
te slapen
licht
vederlicht
zal ik jou een vlinderkusje geven ? zal ik ?
of aaitjes door je haar (stoppels toch meer)

Gisteren was dat nog
dat schreeuwen door de lucht scheurden hier
brengt opluchting
opgeklaarde humeuren, gezichten, temperamenten

Laat het zijn en overwaaien
sta er toch niet meer bij stil
zal ik jou een lieverd noemen ?
en blijf jij dan gewoon bij mij ?

En zal ik dan bij jou en gewoon
niet meer dat ene
en
ja je weet wel
toch ?

nonsens en meer en van alles en nog...

Ter stimulans en leringhe ende vermaack
wat men dan zoal doet om zichzelvers aan het schrijven te krijgen
in deze tijd van bommen en granaten en dochters met tatoeages
en bliepjes overal...
(om gek van te worden !!!!)

Een nonsensblog
Tadaaaaa !!!!!
Men zou er toch ernstig omslachtig neerslachtig honderdtachtig van worden allemaal...
Meningen en worstelingen
en voorstellingen
en bommeldingen

En vroeger (mijn vroeger) toen was toch zeker alles anders ? Toch ?
Nah..... herinner me iets van treinkapingen, de Punt
ander onrecht wederom jaja, faldera
met onze dievenbende
veroorzaken we steeds weer ellende
en moord en doodslagen

En vliegtuigen die de lucht uit geschoten worden
En eigen schuld en overal dikke bulten
en onschuld ? Tja....
onmachtig maakt onschuldig vanzelvers...

Goed : dagelijks dus....100 (ofzo) woordjes...