Wat zei ze toch tegen me,
Jaren geleden?
Het sombere studiegenootje:
"Jij bent nergens bang voor,
volgens mij durf jij zó
In je blote kont naar buiten te rennen."
Jezelf overschreeuwen.
Je kleine hartje beschermend
in je handen gevouwen.
Jezelf overschreeuwen
is geen kunst.
Weerloos en eerlijk en open zijn
dát vereist ware moed.
Eens!
BeantwoordenVerwijderenDank je!
VerwijderenEn dat overschreeuwen wordt steeds meer de modus: dat is pas armoede 😬
BeantwoordenVerwijderen