Dat het soms lijkt
alsof ik niet besta:
Onzichtbaar loop ik
door de stad.
Ik ben een spook met ogen
maar word zelf niet
gezien.
Dat het soms lijkt
alsof ik niet besta:
De zon schijnt
strakke scherpe
schaduw.
Zolang ik niet beweeg
ademt alles stilte.
Dat het soms lijkt
alsof ik niet besta:
Het wilde woelen
van de wereld.
Suizen de fietsers
me voorbij.
Op weg naar
snel en efficiënt.
Schreeuwende plicht
‘s ochtends vroeg.
Dat ik mij verbaas.
Dat ik besta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten