zondag 3 juli 2016

Voor David, voor de vriendjes voor een nacht

Zonder honger, zonder vrees, zo zou ik willen zijn:
Zo zonder reden blij.

De wereld achter het venster en ik wrijf mijn handen
warm.

Die meeuwen daar boven in de lucht maken me blij want
juist wanneer Satie hard ramt op de piano vliegen ze
voorbij.

De koperen engeltjes voor mijn raam zijn hartverwarmend
met hun naïeve trompetjes en
de kinderen lachen:
er ligt sneeuw.

Jij lag op mijn bed en ik vreesde het moment
van afscheid.
Mijn mond vond nog even de jouwe en ik gleed nog
even
met mijn vinger langs je ruggegraat en toen was je
weg.

Buiten ligt sneeuw. Ik heb honger.

Februari ‘94

Geen opmerkingen:

Een reactie posten