maandag 14 december 2015

Toen

Ik wil in zachte armen liggen
opgekruld
niet denkend aan
de dood

Een tijdloos moment
dat uren duurt
waarin een hond blaft
en sirenes loeien
en jij
af en toe
nonsenswoorden praat

En zo lagen wij
en dat is mij nog
zo nabij
Eigenlijk lig ik daar
soms
nog bij jou
opgekruld
warm
gekoesterd

Geen opmerkingen:

Een reactie posten